Μαθησιακές δυσκολίες & αποστασιοποιημένοι γονείς

ΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΤΟΠΙΟ

Οι Μαθησιακές Δυσκολίες στις μέρες μας αποτελούν μια πολύ γνωστή και συνηθισμένη κατάσταση, μια και περίπου το 1/10 των μαθητών μπορεί να παρουσιάσει, σε διαφορετικό βαθμό φυσικά, τέτοιου τύπου δυσκολίες. Αντιμετωπίζονται όμως σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, ειδικά στις περιπτώσεις εκείνες όπου εντοπίζονται έγκαιρα και έτσι δεν επηρεάζουν αρνητικά την παραπέρα ζωή του ατόμου.

Ένα παιδί με Μαθησιακές Δυσκολίες μπορεί να συναντήσει δυσκολίες στην απόκτηση και την καλλιέργεια της αναγνωστικής ικανότητας και κατά συνέπεια στην ικανότητα γραφής της γλώσσας όπως επίσης και στην κατανόηση. Γονείς και εκπαιδευτικοί επικεντρώνουν συνήθως την προσοχή τους στα συμπτώματα που παρουσιάζονται κυρίως στους τομείς της ανάγνωσης, της κατανόησης και της γραπτής έκφρασης, γιατί αυτά είναι ευκολότερο να γίνουν ορατά. Δυστυχώς όμως, δε δίνεται η δέουσα προσοχή σε τομείς όπως είναι η αυτοεκτίμηση, η κοινωνικοποίηση, η λεκτική ικανότητα, τομείς ιδιαίτερα σημαντικούς για την ολόπλευρη ανάπτυξη του ατόμου.

Η φροντίδα και το ενδιαφέρον του γονέα δεν περιλαμβάνει μόνο την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών του παιδιού, περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο τη συναισθηματική φροντίδα, τις συνθήκες ασφάλειας και στην πιο ολοκληρωμένη της έκφραση, την άνευ όρων αποδοχή.

Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά, άσχετά με το γεγονός πως όσο είναι μικρά δεν μπορούν να τα κατονομάσουν και να τα καταδείξουν. Στην ενήλικη ζωή όμως, με έναν περίεργο τρόπο οι τότε ελλείψεις του τότε, έρχονται στην επιφάνεια και αναβιώνουν και πλέον αποκτούν όνομα: Έλλειψη προσοχής, έλλειψη αποδοχής και στην χειρότερη περίπτωση έλλειψη αγάπης.

Το παιδί διαμορφώνει το “Εγώ” του από τους γονείς του. Η εικόνα των γονιών για αυτό, είναι τελικά η εικόνα που αυτό υιοθετεί για τον εαυτό του. Η ανταπόκριση των γονιών στα συναισθήματα του και στις ανάγκες του, προσδιορίζει την αξία του και το μέτρο για το πόσο οι άλλοι μπορεί να νοιάζονται για το ίδιο. Αν αυτό που εισπράξει είναι, ελλειμματικό, προσβλητικό, ή απορριπτικό και δεν του αρέσει θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να το αποποιηθεί ή να το ανατρέψει.

Η πρόκληση, για μεταβολή του παραπάνω σκηνικού, έρχεται μέσω των σχέσεων που συνάπτει το άτομο αργότερα στη ζωή του και κυρίως των συντροφικών (όπου εκεί αναβιώνουν τα πρώιμα παιδικά και εφηβικά συναισθήματα), όμως μπορεί να είναι και οι φιλικές ή και οι επαγγελματικές.

Όταν για παράδειγμα οι γονείς αντιδρούν αρνητικά στη διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών, δεν βοηθούν ούτε το παιδί τους αλλά ούτε και τον εαυτό τους. Το παιδί μπορεί να νιώσει ενοχή, απόρριψη, αυξημένο άγχος και αποθάρρυνση. Μπορεί να παραιτηθεί από κάθε σχολική προσπάθεια για πρόοδο και βελτίωση και να αποσυρθεί τελείως από το κοινωνικό του περιβάλλον. Η αρνητική στάση των γονιών μπορεί να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την αρνητική εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του εξαιτίας της επαναλαμβανόμενης σχολικής αποτυχίας, να ισοπεδώσει την αυτοεκτίμησή του και να δημιουργήσει λανθασμένες πεποιθήσεις αναξιότητας και ανικανότητας. Όλες αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις δυστυχώς, μπορεί να συνοδεύουν το παιδί και στην ενήλικη ζωή.

Προηγούμενο Πως μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά και να βοηθηθούν και οι ίδιοι

Επόμενο Μαμά έχω Δυσλεξία